fotodagboek week 7-2019

Week 7-2019

10-2

Koffer wegen... ai, ai 23 kilo en mijn badpak moet er nog in en een witte korte en lange broek voor een White feest op St. Eustatius. Maar dat zit nog in de laatste was. Ik ga wat skippen want als die weegschaal verschilt met de weegschaal van de KLM ben ik het haasje.

Ik haal er een paar boeken uit. Dat gewicht staat me meer aan.

12-2

Vandaag vertrek ik. Maud brengt me al heel vroeg naar Schiphol. Ik vlieg om 9.25 uur en moet drie uur van te voren aanwezig zijn. Voor haar is het fijn om weer voor de spits voorbij Utrecht te zijn want ze moet ook werken. Ik vlieg eerst van Schiphol naar Sint Maarten met KLM. Het is alweer een paar jaar geleden dat ik vloog dus ik moet even goed opletten hoe het ook alweer werkt allemaal. Maar na één keer iets vragen wordt het me al duidelijk. Ik zit naast een man uit Portugal waar ik amper een woord mee kan wisselen, hij spreekt geen Engels. Iedereen heeft tegenwoordig zijn eigen tv schermpje aan boord en daarop staan films, spelletjes, muziek en vluchtinformatie. De moderne techniek. Ik lees een boekje, kijk een film en luister muziek en zo is de negen uur durende reis toch best snel voorbij. Op Sint Maarten moet ik drie uur wachten voor ik door kan vliegen naar Sint Eustatius. Dat laatste stukje vliegen (18 minuten) is wel een beetje een spannend gebeuren. Het is een heel klein vliegtuigje, horen en zien vergaat je en het ding schommelt flink. Maar ik kom goed aan, alleen is mijn koffer niet mee gekomen! Ze kunnen ook zo snel niet achterhalen waar hij is dus we moeten de volgende dag om 8.30 uur terug komen.

Dit is vanuit het kleine vliegtuigje genomen, de zon is al bijna onder dan.

Ik heb het plekje helemaal achterin vlakbij de deur die overigens een beetje kiert...

13-2

Ik heb natuurlijk een beetje onrustig geslapen vannacht. Nieuwe geluidjes, de indrukken en toch een beetje zorg over mijn koffer. Er zit nogal wat chocolade in en dat moet hier natuurlijk niet gaan smelten in die hitte want dan komt alles onder de zut. Om 9.00 uur brengen we Whitney naar haar werk en Mathieu en ik rijden naar het vliegveld, maar nog geen spoor van mijn koffer. Ze hopen nu om 11.00 uur en zullen bellen. Gelukkig, om 11.15 uur krijgen we het bericht dat de koffer er is. Ik ben opgelucht. Alles is nog in tact en ik kan vannacht dus rustig slapen. Mathieu laat me een beetje het eiland zien. Na de lunch die we doen met Whitney en een bevriend stel van hun heeft Mathieu een zakelijke afspraak en ik loop dan een stuk langs de kustlijn.

Ik mag het leegstaande huis gebruiken naast Mathieu en Whitney en dit is mijn uitzicht! Mooi hè!!

Mathieu maakt het ontbijt.

Zij vinden het hier nu een beetje koud, lange broek en lange mouwen, maar het is gewoon ruim 26/27 graden! Zie je trouwens dat zwembad? Dat hoort er gewoon bij!

Het lijken net doodskoppen maar het zijn grote schelpen die hier aanspoelen.

Geiten, kippen en hanen lopen overal los op het eiland. En kennelijk proberen die geiten je hier over te halen hen door het hek te laten voor lekkere groene blaadjes.

Dit is waarschijnlijk nog een overblijfsel van een oorkaan.

Even met mijn voeten in de Caribische zee. Het is hier overigens vulkanisch dus zwart zand.

Er zit hier steeds een poes voor de deur, die heeft hier gewoond zegt Whitney.

`s-Avonds eten we samen. Mathieu is trouwens de vaste kok en we spelen het spelletje patchwork. Hij wint.

Mathieu is gek op bordspelletjes hij heeft een hele verzameling.

Deze eerste volle dag op Sint Eustatius heb ik al een behoorlijk beeld gekregen van het eiland. De sfeer is easy going en iedereen zwaait en groet hier naar elkaar, ook naar mij als vreemdeling. Ik merk dat Whitney en Mathieu hier goed zijn ingeburgerd, men kent elkaar. Daar kunnen we in Nederland nog wat van leren. De meeste gebouwen hebben die vrolijke Caribische kleurtjes. Van de orkaanschade van vorig jaar heb ik niet heel veel gezien. Dat wat hier slecht is hoeft niet persé orkaanschade te zijn, mensen hebben ook niet altijd geld en middelen om alles tiptop in orde te hebben. Het leven en dagelijkse boodschappen zijn hier best heel duur, duurder dan bij ons.

Whitney ontspant even lekker met de telefoon, zij heeft best een hele intensieve baan hier waarbij er veel op haar schouders komt omdat er eigenlijk te weinig geschikte mensen zijn voor haar werkgebied.

14-2

Vandaag maak ik eerst eens wat foto's van het huis en de tuin. Daarna gaat Mathieu met me naar de botanical garden. Hij op de fiets en ik op zijn scooter.

Zo'n mooi uitzicht tijdens zijn werkzaamheden zal hij niet gauw elders vinden!

Er zitten nogal wat van die krabbetjes in de tuin en ik observeer er eentje. Vol bravoure begint hij aan de trap, balanceert een tijdje aan zijn laatste pootje voor hij besluit zich niet te laten vallen en terug te gaan.

Er staan een bananen- en kokosnotenboom in de tuin.

Overigens is het lastig fotograferen met de macrolens want het waait nogal. Dus heel dichtbij dat lukt niet.

Ja!! Mathieu had al meerdere foto's gemaakt van deze leguaan en nu heb ik hem ook in het echt gezien. Bedreigde diersoort deze leguaan. Als je heel goed kijkt zie je na de vijfde rugschub een paar gekleurde kraaltjes zitten. Daarmee houden de rangers in de gaten hoe het met ze gaat. Ik hoop van de week nog een keer betere lichtomstandigheden te hebben en er dichter bij te kunnen komen. Nu zat er een hek tussen en was er knalhard zonlicht.

Wat een mooi dier hè?

Zal ik een kokosnoot voor je openmaken mam? Ja jongen doe dat maar eens. Ik heb er nog nooit eentje op. Als je overigens zoals ik een soort van Bounty achtig iets verwacht moet ik je teleurstellen. Zowel het vocht als het vruchtvlees is tamelijk neutraal van smaak. Wel heel gezond.

Als ik naar links kijk vanaf mijn balkon/veranda dan zie ik dit.

Hier komen we aan bij de Botanical garden met zicht op Saint Kits. Overigens ligt het iets verder weg dan de foto suggereert want mijn macrolens zit er op.

We eten vroeg vandaag want om 17.30 geeft Mathieu boxles. Hij doet dat twee keer per week. Ook op zaterdagmorgen. Vanwege privacy laat ik alleen wat van Mathieu zien maar er zijn natuurlijk meerdere mensen.

15-2

Hoera Mathieu 33 jaar. En we vieren het in de zon! Vorig jaar was het eerste jaar dat ik hem niet in levende lijve kon feliciteren maar nu gelukkig wel! En omdat ik niet weet hoe het de komende jaren zal gaan krijgt hij een cadeautje voor de eerstvolgende vijf jaren van me. Maud heeft ook een cadeau voor hem mee gegeven. Al die dingen zaten dus in de koffer dus daarom was ik een beetje bezorgd over die koffer.

We rijden naar White Wall. Dit is de plek om de melkweg/sterrenhemel te fotograferen als de omstandigheden gunstig zijn... Duimen maar!

En ook deze had ik op gehoopt te fotograferen.

Dit is weer een ander soort, er zit meer blauw in, ook prachtig.

's-Middags wat drinken aan de kustlijn, beetje lezen, beetje tekenen en wat samen zijn met vrienden van hun. Daarna zijn we nog uit eten geweest met een bevriend stel.

16-2

Vandaag geeft Mathieu weer boxles. Eerst aan de kinderen tot 14 jaar en daarna aan de volwassenen. Voor de kinderen is het deze keer meer een leuke gymles. We zetten een circuit uit waarbij ze niet de vloer mogen aanraken. Daarna nog een balspel.

Bezoek in de keuken.

's-Avonds een barbeque met vrienden van Mathieu en Whitney. Een stel oorspronkelijk uit Jamaica en een Nederlandse jongen die hier archeoloog is.

Home	Gastenboek	Roodbootje	Alle andere weken	Linke boel
Roodharigen	Pieterpad	Op straat	Filmpjes	Bemmel en omstreken

Week 7-2019 10-2 Koffer wegen... ai, ai 23 kilo en mijn badpak moet er nog in en een witte korte en lange broek voor een White feest op St. Eustatius. Maar dat zit nog in de laatste was. Ik ga wat skippen want als die weegschaal verschilt met de weegschaal van de KLM ben ik het haasje. Ik haal er een paar boeken uit. Dat gewicht staat me meer aan. 12-2 Vandaag vertrek ik. Maud brengt me al heel vroeg naar Schiphol. Ik vlieg om 9.25 uur en moet drie uur van te voren aanwezig zijn. Voor haar is het fijn om weer voor de spits voorbij Utrecht te zijn want ze moet ook werken. Ik vlieg eerst van Schiphol naar Sint Maarten met KLM. Het is alweer een paar jaar geleden dat ik vloog dus ik moet even goed opletten hoe het ook alweer werkt allemaal. Maar na één keer iets vragen wordt het me al duidelijk. Ik zit naast een man uit Portugal waar ik amper een woord mee kan wisselen, hij spreekt geen Engels. Iedereen heeft tegenwoordig zijn eigen tv schermpje aan boord en daarop staan films, spelletjes, muziek en vluchtinformatie. De moderne techniek. Ik lees een boekje, kijk een film en luister muziek en zo is de negen uur durende reis toch best snel voorbij. Op Sint Maarten moet ik drie uur wachten voor ik door kan vliegen naar Sint Eustatius. Dat laatste stukje vliegen (18 minuten) is wel een beetje een spannend gebeuren. Het is een heel klein vliegtuigje, horen en zien vergaat je en het ding schommelt flink. Maar ik kom goed aan, alleen is mijn koffer niet mee gekomen! Ze kunnen ook zo snel niet achterhalen waar hij is dus we moeten de volgende dag om 8.30 uur terug komen. Dit is vanuit het kleine vliegtuigje genomen, de zon is al bijna onder dan. Ik heb het plekje helemaal achterin vlakbij de deur die overigens een beetje kiert... 13-2 Ik heb natuurlijk een beetje onrustig geslapen vannacht. Nieuwe geluidjes, de indrukken en toch een beetje zorg over mijn koffer. Er zit nogal wat chocolade in en dat moet hier natuurlijk niet gaan smelten in die hitte want dan komt alles onder de zut. Om 9.00 uur brengen we Whitney naar haar werk en Mathieu en ik rijden naar het vliegveld, maar nog geen spoor van mijn koffer. Ze hopen nu om 11.00 uur en zullen bellen. Gelukkig, om 11.15 uur krijgen we het bericht dat de koffer er is. Ik ben opgelucht. Alles is nog in tact en ik kan vannacht dus rustig slapen. Mathieu laat me een beetje het eiland zien. Na de lunch die we doen met Whitney en een bevriend stel van hun heeft Mathieu een zakelijke afspraak en ik loop dan een stuk langs de kustlijn. Ik mag het leegstaande huis gebruiken naast Mathieu en Whitney en dit is mijn uitzicht! Mooi hè!! Mathieu maakt het ontbijt. Zij vinden het hier nu een beetje koud, lange broek en lange mouwen, maar het is gewoon ruim 26/27 graden! Zie je trouwens dat zwembad? Dat hoort er gewoon bij! Het lijken net doodskoppen maar het zijn grote schelpen die hier aanspoelen. Geiten, kippen en hanen lopen overal los op het eiland. En kennelijk proberen die geiten je hier over te halen hen door het hek te laten voor lekkere groene blaadjes. Dit is waarschijnlijk nog een overblijfsel van een oorkaan. Even met mijn voeten in de Caribische zee. Het is hier overigens vulkanisch dus zwart zand. Er zit hier steeds een poes voor de deur, die heeft hier gewoond zegt Whitney. `s-Avonds eten we samen. Mathieu is trouwens de vaste kok en we spelen het spelletje patchwork. Hij wint. Mathieu is gek op bordspelletjes hij heeft een hele verzameling. Deze eerste volle dag op Sint Eustatius heb ik al een behoorlijk beeld gekregen van het eiland. De sfeer is easy going en iedereen zwaait en groet hier naar elkaar, ook naar mij als vreemdeling. Ik merk dat Whitney en Mathieu hier goed zijn ingeburgerd, men kent elkaar. Daar kunnen we in Nederland nog wat van leren. De meeste gebouwen hebben die vrolijke Caribische kleurtjes. Van de orkaanschade van vorig jaar heb ik niet heel veel gezien. Dat wat hier slecht is hoeft niet persé orkaanschade te zijn, mensen hebben ook niet altijd geld en middelen om alles tiptop in orde te hebben. Het leven en dagelijkse boodschappen zijn hier best heel duur, duurder dan bij ons. Whitney ontspant even lekker met de telefoon, zij heeft best een hele intensieve baan hier waarbij er veel op haar schouders komt omdat er eigenlijk te weinig geschikte mensen zijn voor haar werkgebied. 14-2 Vandaag maak ik eerst eens wat foto's van het huis en de tuin. Daarna gaat Mathieu met me naar de botanical garden. Hij op de fiets en ik op zijn scooter. Zo'n mooi uitzicht tijdens zijn werkzaamheden zal hij niet gauw elders vinden! Er zitten nogal wat van die krabbetjes in de tuin en ik observeer er eentje. Vol bravoure begint hij aan de trap, balanceert een tijdje aan zijn laatste pootje voor hij besluit zich niet te laten vallen en terug te gaan. Er staan een bananen- en kokosnotenboom in de tuin. Overigens is het lastig fotograferen met de macrolens want het waait nogal. Dus heel dichtbij dat lukt niet. Ja!! Mathieu had al meerdere foto's gemaakt van deze leguaan en nu heb ik hem ook in het echt gezien. Bedreigde diersoort deze leguaan. Als je heel goed kijkt zie je na de vijfde rugschub een paar gekleurde kraaltjes zitten. Daarmee houden de rangers in de gaten hoe het met ze gaat. Ik hoop van de week nog een keer betere lichtomstandigheden te hebben en er dichter bij te kunnen komen. Nu zat er een hek tussen en was er knalhard zonlicht. Wat een mooi dier hè? Zal ik een kokosnoot voor je openmaken mam? Ja jongen doe dat maar eens. Ik heb er nog nooit eentje op. Als je overigens zoals ik een soort van Bounty achtig iets verwacht moet ik je teleurstellen. Zowel het vocht als het vruchtvlees is tamelijk neutraal van smaak. Wel heel gezond. Als ik naar links kijk vanaf mijn balkon/veranda dan zie ik dit. Hier komen we aan bij de Botanical garden met zicht op Saint Kits. Overigens ligt het iets verder weg dan de foto suggereert want mijn macrolens zit er op. We eten vroeg vandaag want om 17.30 geeft Mathieu boxles. Hij doet dat twee keer per week. Ook op zaterdagmorgen. Vanwege privacy laat ik alleen wat van Mathieu zien maar er zijn natuurlijk meerdere mensen. 15-2 Hoera Mathieu 33 jaar. En we vieren het in de zon! Vorig jaar was het eerste jaar dat ik hem niet in levende lijve kon feliciteren maar nu gelukkig wel! En omdat ik niet weet hoe het de komende jaren zal gaan krijgt hij een cadeautje voor de eerstvolgende vijf jaren van me. Maud heeft ook een cadeau voor hem mee gegeven. Al die dingen zaten dus in de koffer dus daarom was ik een beetje bezorgd over die koffer. We rijden naar White Wall. Dit is de plek om de melkweg/sterrenhemel te fotograferen als de omstandigheden gunstig zijn... Duimen maar! En ook deze had ik op gehoopt te fotograferen. Dit is weer een ander soort, er zit meer blauw in, ook prachtig. 's-Middags wat drinken aan de kustlijn, beetje lezen, beetje tekenen en wat samen zijn met vrienden van hun. Daarna zijn we nog uit eten geweest met een bevriend stel. 16-2 Vandaag geeft Mathieu weer boxles. Eerst aan de kinderen tot 14 jaar en daarna aan de volwassenen. Voor de kinderen is het deze keer meer een leuke gymles. We zetten een circuit uit waarbij ze niet de vloer mogen aanraken. Daarna nog een balspel. Bezoek in de keuken. 's-Avonds een barbeque met vrienden van Mathieu en Whitney. Een stel oorspronkelijk uit Jamaica en een Nederlandse jongen die hier archeoloog is.